غروب یکشنبه ال مادریگال بود که دست های لاپولگا به سمت آسمان اشاره کردند تا گل حساس 3 امتیازی آبی اناری ها، تقدیم به فردی شود که حالا دیگر روی ابرها نشسته بود.
این همان تصویر همیشگی مورد انتظار از ستاره آرژانتینی به شمار می رفت. محکم و ناجی و امیدبخش. یک روز بعد اما چهره لئونل دیگر سنخیتی با استحکام نداشت. او در مراسم ترحیم مربی سابق اش، به وضعی درآمد که هرگز ندیده بودیم.
او در شب وداع نهایی با تیتو، با اشک هایش ستاره ها را پرپر می کرد و پروانه ها را آتش می زد. این لحظات غمناک، احتمالا تنها تن صدای آقای صدا را کم داشتند.
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : سه شنبه 16 ارديبهشت 1393 | 10:11 PM | نویسنده : کیانا |